Παρασκευή 22 Μαρτίου 2013

Ποτέ...

"Στη ζωή μου αγάπησα και μίσησα..
Πόνεσα και έκλαψα..
Μετάνιωσα για τις επιλογές μου και γύρισα πίσω να τις αλλάξω, αλλά ήταν αργά...
Κάνω την επανάστασή μου..
Σβήνω τους κανόνες..
Προβάλλω τα θέλω..
Ξεχνώ τις αγάπες..
Διαγράφω τα μίση..
Ζω για μένα...
Ίσως είναι και το μοναδικό πράγμα που κάνω για μένα...
Η σιωπή όλων σας είναι η φωνή μου.
Μίλησε και μην σιωπήσεις για κανέναν..
ΠΟΤΕ. "



Παρμένο από τις τουαλέτες του σχολείου μου. Συγχαρητήρια από μένα στην συντάκτρια, όποια κι αν ήταν.

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Those days...

Αυτές οι μέρες... Αυτές οι υπέροχες μέρες που δεν θες να τελειώσουν...
Που βγαίνεις με φίλους, που ξεκολλάς από τον υπολογιστή και τον καναπέ, που σε βλέπει λίγο ο ήλιος...
Αυτές οι μέρες που χαίρεσαι να βλέπεις παιδάκια να τσιρίζουν τριγύρω..
Σκυλάκια να τρέχουν τρελαμένα δεξιά και αριστερά...
Παππούδες και γιαγιάδες στην καθιερωμένη Κυριακάτικη βόλτα τους...
Μασκαρεμένους νέους που βγήκαν να μοιράσουν λίγη από την τρέλα τους...
Αυτές οι μέρες που πιστεύεις ότι τίποτα δεν μπορεί να σου χαλάσει τη διάθεση..
Αυτές οι μέρες που δεν σ΄ αφήνουν να πας σπίτι...
Που σε κρατάνε με τις ώρες κάτω από τον ήλιο..
Που σε προκαλούν να ξεχάσεις τα πάντα, να κάνεις μόνο όσα πραγματικά θέλεις..
Ναι, αυτές οι μέρες που σου αφήνουν μόνο καλές αναμνήσεις..
Που προσθέτουν λίγο χρώμα στην καθημερινότητα σου..
Που δεν σ' αφήνουν να τις ξεχάσεις...
Που δεν θέλεις να τις ξεχάσεις, που κάνεις τα πάντα για να μην τις ξεχάσεις...
Γιατί αυτές οι μέρες ξέρεις ότι αξίζουν όσο τίποτα..
Γιατί σου επιβεβαιώνουν ότι ζεις, ότι αξίζει να ζεις τελικά...
Αυτές οι μέρες που σου δίνουν τη δυνατότητα να ανακαλύψεις..
Να ανακαλύψεις ανθρώπους, πράγματα, γεγονότα, στιγμές, μέρη, ασχολίες, ταλέντα...
Να ανακαλύψεις εσένα, τον εαυτό σου...
Να ανακαλύψεις τον κόσμο τριγύρω σου..
Να ανακαλύψεις την πόλη σου, την απέραντη ομορφιά της...
Ναι, αυτή την ομορφιά που σε σκλαβώνει, που δεν σε αφήνει να φύγεις, που σε κάνει να την ερωτευτείς και να μην την ξεχνάς ποτέ...
Γιατί μόνο εκεί βρίσκεις τον εαυτό σου..
Γιατί μόνο εκεί βρίσκεις τόση ομορφιά..
Γιατί μόνο εκεί βρίσκεις αυτό που ψάχνεις...
Γιατί ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ είναι μόνο μία..!



Και κλείνοντας..  Σήμερα απέκτησα και έναν ακόμη φίλο... Και ευχαριστώ τον κολλητό μου γι' αυτό :)
Τον κολλητό μου που με θυμήθηκε στην 7ήμερη με το σχολείο του και μου έφερε δωράκι τον καινούριο μου φίλο από την Πράγα.. 
Το όνομά του Αχιλλέας... Έμπνευση της στιγμής που οφείλεται στον κούκλο σερβιτόρο του καφέ που καθόμασταν και τον έλεγαν Αχιλλέα, έτσι για να μην τον ξεχάσουμε, για να μην ξεχαστεί τίποτα και κανένας από τη σημερινή μέρα...
Και για να επανέλθω στον λούτρινο Αχιλλέα, τον ερωτεύτηκα από την πρώτη στιγμή που τον είδα, από τη στιγμή που τον έβγαλε ο κολλητός μου από την τσάντα του... Έχω σκοπό να αρχίσω ξανά -μετά από πολλά χρόνια- να κοιμάμαι με ένα λούτρινο παρέα, να μην τον αποχωριστώ ούτε ένα βράδυ..
Άλλωστε αυτή την αξία δεν έχουν τα δώρα;
Να σου θυμίζουν πρόσωπα και στιγμές που έζησες και δεν θες να ξεχάσεις.


Παρακάτω ο Αχιλλέας μου, λίγα λεπτά μετά τη γνωριμία μας, υποφέροντας λίγη από την τρέλα της παρέας μας... <3