Είμαι γαϊδούρα. Είμαι απαράδεκτη. Η συγκεκριμένη ανάρτηση έπρεπε να είχε γίνει την Κυριακή - άντε, το αργότερο, τη Δευτέρα. Το ζώο, όμως, σήμερα αξιώθηκα να την κάνω! Τι να κάνουμε, υποχρεώσεις - λέμε τώρα!
Έχω να δηλώσω ότι η συγκεκριμένη εβδομάδα (25/12 έως 31/12) είναι ανυπολόγιστης σημασίας για μένα. Κι αυτό γιατί είναι η τελευταία εβδομάδα του 2011. Και φυσικά, αυτή η ανεξέλεγκτη αγάπη ισχύει για κάθε τελευταία εβδομάδα κάθε χρόνου.
Αυτή την τελευταία εβδομάδα λοιπόν, με πιάνει ένα είδος κατάθλιψης. Αλλά είναι μουντή και εσωτερική, δεν βγαίνει προς τα έξω, στους γύρω μου, και διαφέρει πολύ από την συνηθισμένη κατάθλιψη που είναι μόνιμα χαραγμένη μέσα μου και βγαίνει όποτε της καπνίσει με την παραμικρή αφορμή καταστρέφοντας μου τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου. Όχι, καμιά σχέση δεν έχει η κατάθλιψη των τελευταίων ημερών του χρόνου, οποιουδήποτε χρόνου, με την καθημερινή μου κατάθλιψη. Όχι. Αυτή η κατάθλιψη είναι γλυκιά και κάθε φορά που τη νιώθεις να σε καταπλακώνει, δεν σου αφήνει πικρία και στενοχώρια, αλλά μια γλυκιά αίσθηση που δεν ξέρεις πώς να την χαρακτηρίσεις... Και μέχρι να την καταλάβεις, αυτή έχει ήδη φύγει, γιατί κρατάει μόνο μερικές στιγμές. Μόνο μερικές στιγμές, καθώς αυτή είναι η δουλειά της.. Να σου φέρνει σε ανυποψίαστο χρόνο στο μυαλό στιγμές από τη χρονιά που πρόκειται να φύγει. Έτσι, εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και παρακολουθείς το αγαπημένο σου σήριαλ ή ενώ βρίσκεσαι με την παρέα σου να πίνεις καφέ στο γνωστό σας στέκι, ξεπετάγονται από κάθε γωνίτσα του μυαλού σου στιγμές που έζησες τον τελευταίο χρόνο. Είτε ευχάριστες, είτε δυσάρεστες, έρχονται για να απαρτίσουν τις αναμνήσεις που θα κρατήσεις από αυτή τη χρονιά.
Αυτά είναι λοιπόν τα συναισθήματα που επικρατούν μέσα μου αυτές τις τελευταίες μέρες του 2011. Και ενώ άλλες χρονιές, μπορούσα να χαρακτηρίσω "ωραίο" ή "απαίσιο" το έτος που έφευγε, φέτος δεν μπορώ να το κάνω. Ίσως επειδή δεν μου συνέβησαν μόνο ευχάριστα ή μόνο δυσάρεστα γεγονότα φέτος.
Και ενώ πλέον μετράμε μέρες μέχρι την άφιξη του 2012, στο δικό μου κεφάλι κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους διάφορα καλά και άσχημα συμβάντα από το 2011 που πρόκειται να μας αφήσει...
Αλλά και υπό άλλες συνθήκες, πώς να ξεχάσω..
Έχω να δηλώσω ότι η συγκεκριμένη εβδομάδα (25/12 έως 31/12) είναι ανυπολόγιστης σημασίας για μένα. Κι αυτό γιατί είναι η τελευταία εβδομάδα του 2011. Και φυσικά, αυτή η ανεξέλεγκτη αγάπη ισχύει για κάθε τελευταία εβδομάδα κάθε χρόνου.
Αυτή την τελευταία εβδομάδα λοιπόν, με πιάνει ένα είδος κατάθλιψης. Αλλά είναι μουντή και εσωτερική, δεν βγαίνει προς τα έξω, στους γύρω μου, και διαφέρει πολύ από την συνηθισμένη κατάθλιψη που είναι μόνιμα χαραγμένη μέσα μου και βγαίνει όποτε της καπνίσει με την παραμικρή αφορμή καταστρέφοντας μου τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου. Όχι, καμιά σχέση δεν έχει η κατάθλιψη των τελευταίων ημερών του χρόνου, οποιουδήποτε χρόνου, με την καθημερινή μου κατάθλιψη. Όχι. Αυτή η κατάθλιψη είναι γλυκιά και κάθε φορά που τη νιώθεις να σε καταπλακώνει, δεν σου αφήνει πικρία και στενοχώρια, αλλά μια γλυκιά αίσθηση που δεν ξέρεις πώς να την χαρακτηρίσεις... Και μέχρι να την καταλάβεις, αυτή έχει ήδη φύγει, γιατί κρατάει μόνο μερικές στιγμές. Μόνο μερικές στιγμές, καθώς αυτή είναι η δουλειά της.. Να σου φέρνει σε ανυποψίαστο χρόνο στο μυαλό στιγμές από τη χρονιά που πρόκειται να φύγει. Έτσι, εκεί που κάθεσαι αμέριμνος και παρακολουθείς το αγαπημένο σου σήριαλ ή ενώ βρίσκεσαι με την παρέα σου να πίνεις καφέ στο γνωστό σας στέκι, ξεπετάγονται από κάθε γωνίτσα του μυαλού σου στιγμές που έζησες τον τελευταίο χρόνο. Είτε ευχάριστες, είτε δυσάρεστες, έρχονται για να απαρτίσουν τις αναμνήσεις που θα κρατήσεις από αυτή τη χρονιά.
Αυτά είναι λοιπόν τα συναισθήματα που επικρατούν μέσα μου αυτές τις τελευταίες μέρες του 2011. Και ενώ άλλες χρονιές, μπορούσα να χαρακτηρίσω "ωραίο" ή "απαίσιο" το έτος που έφευγε, φέτος δεν μπορώ να το κάνω. Ίσως επειδή δεν μου συνέβησαν μόνο ευχάριστα ή μόνο δυσάρεστα γεγονότα φέτος.
Και ενώ πλέον μετράμε μέρες μέχρι την άφιξη του 2012, στο δικό μου κεφάλι κάνουν συνεχώς την εμφάνισή τους διάφορα καλά και άσχημα συμβάντα από το 2011 που πρόκειται να μας αφήσει...
Αλλά και υπό άλλες συνθήκες, πώς να ξεχάσω..
- ..το πιο υπέροχο καλοκαίρι της ζωής μου;
- ..την 4ήμερη με το γυμνάσιο στην Αθήνα και το Ναύπλιο;
- ..το θάνατο της γιαγιάς μου; :/
- ..την ημέρα που σε γνώρισα και παρ' όλο που είχα το μαύρο μου το χάλι σου άρεσα;
- ..τη μέρα που έμαθα ότι πήρα το B1 στα γερμανικά;
- ..τη μέρα που με είπαν απ' το φροντιστήριο ότι πήρα το Lower;
- ..το χορό του σχολείου μας στο cafe-bar της γειτονιάς μας;
- ..τον άλλο χορό στο fix που δεν πήγα λόγω του θανάτου της γιαγιάς μου;
- ..το κλάμα που έριξα αυτή τη χρονιά εξαιτίας των ανασφαλειών μου;
- ..την προδοσία που ένιωσα από κάποια άτομα που είχα πολύ ψηλά;
- ..τη μέρα που σταμάτησα οριστικά να μιλάω στη Φ. και τις στιγμές που μου μιλούσε στο 2ο χορό του σχολείου μας (σ' αυτόν που πήγα) ;
- ..τον Σ. και πώς αρχίσαμε να κάνουμε ξαφνικά κολλητή παρέα;
- ..την περίοδο που άλλαξα γραμμή πλεύσης σχετικά με το μέλλον μου και αποφάσισα ότι θέλω να γίνω μαθηματικός;
Το τραγούδι δεν κολλάει αλλά δεν πειράζει.. :P
Δυο μέρες μόνο...
Αντίο 2011...
Για αρχη.... Για ποιο λογο θα επρεπε να ειχε γινει η αναρτηση την Δευτερα ή τη Κυριακή? Αφου σκοπος ειναι να πεις για τις αναμνησεις σου και τα συναισθηματα σου κατα τη βδομαδα που τελειωνει το ετος..Αρα... Ισως ακομα πιο σωστο θα ηταν να γινει στο τελος της :Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ειναι κάπως το να μιλας για μια βδομαδα που προκειται να ερθει σαν να εχει ηδη παρασει?
Εν συνεχεια, θελω να πω οτι σε καταλαβαινω αγαπητη μου κολλητη. και εγω καπως ετσι αισθανομαι, αν και δεν μου ερχεται σε τυχαιες στιγμες αλλα οποτε παρακολουθω διαφορες ανασκοπήσεις του έτους που φευγει στν τηλεοραση οπως πχ τα οικονομικα και πολιτικα γεγονοτα που μας σημαδεψαν ή τα καλλιτεχνικα κτλ... :Ρ Αν και για να πω τν αληθεια ποτε (κακως) δεν εκατσα να κανω ανασκοπηση μονος μου, να πω τι εκανα και τι εζησα σε αυτο το χρονο... Ομως η γλυκια και αναλαφρη αίσθηση, σαν χιονι που πεφτει στροβιλιστα γυρω μας, φτιαγμενο απο ζαχαρη, μου ειναι οικεια... Και πρεπει να πω πως ειναι πραγματικα όμορφη *.*
Και τελειωννοντας, δεν θα κατσω σε όλα τα γεγονοτα που απαρυθμεις παρα μονο σε αυτα που με αφορουν...
Πρωτο πρωτο ερχεται το καλοκαιρι που περασαμε ΜΑ-ΖΙ <3 Ηταν και για μενα το καλυτερο απ ολα και το ξερεις και επισης με μεγαλη σου τιμη πρεπει να παραδεχτεις πως χαρη σε εσενα κυριως ηταν το καλοκαιρι του '11 αυτο που ηταν :) Περασαμε τοσο υπεροχα... Με τα κοριτσια οταν ειχαν ερθει και με τον Κ και τν Φ... Και για αλλους λογους ηταν και για εμενα το ομορφοτερο απ οσα εχω χησει <3
Λυπαμαι για το κλαμα π εριξες... πολλες φορες σου εχω σταθει και αλλες τοσες μπορω να το κανω και ξερω πώς ήσουν σε μερικες φασεις ομως κοιτα καλα.. Αυτα πεταξε τα πισω και κανε οτι σε κανει να νιωθεις χαρουμενη με τους φιλους σου που σε αγαπανε για αυτο που εισαι, για το ατομο που δεν ακουει την ιδια μουσικη, δεν βλεπει ανιμ, δεν του αρεσουν οι Παραμορ.. Μην περιφρονεις την αγαπη μας.. Αυτη πηγαζει απο εσενα και επομενως να σεβεσαι τον εαυτο σου όπως και εμεις ;)
Ε, καλα τωρα *.* Ποιος μπορει να πει πως δεν ειμαι αξιγάπητος ^.^ Οκ, το κοβω... Δεν θα πω τπτ, ξερεις πως σημαινεις πολλα για μενα.. Τοσα χρονια ησουν μπροστα μου, τοσο διπλα μου, τοσο οικεία και όμως ήσουν μονο παροδικη, και εγω το ιδιο.. η φιλη, ο φιλος, για το καλοκαιρι... κακώς και ντροπή μας.. Ολα ειναι καλυτερα τωρα που εχουμε ο ενας τον αλλο και περα απο τους δυο μήνες του καλοκαιριου στην Χαλκιδικη... <3
Τα λεμε.. (θελω να βγουμε σμρ ! )