Μετά από μία μικρή απουσία από το blog λόγω ολικής έλειψης εμπνεύσεως, αποφάσισα να επιστρέψω με αυτή την όχι-και-τόσο-επιτυχημένη ανάρτηση. Και ο λόγος; Το γεγονός ότι δεν συμβαίνει κάτι συνταρακτικό αυτό τον καιρό που θα πρέπει οπωσδήποτε να καταγράψω ή να μου δώσει το έναυσμα για μια ανάρτηση σχετική με αυτό. Οπότε ετοιμαστείτε για άλλη μία καμμένη ανάρτηση. :)
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι απ' ό,τι βλέπω όσο πάμε και αυξανόμαστε εδώ μέσα. Ήμασταν 2, γίναμε 3, γίναμε 4 και τελικά καταλήξαμε να είμαστε 5 άτομα σε αυτό το καημένο το blog :P Και με χαροποιεί πολύ αυτό. Γιατί όσο να πεις, είναι ωραίο να βλέπεις ότι έστω και 5 άτομα ενδιαφέρονται να διαβάσουν τις ανοησίες μιας τρελής, που εκεί που δεν έχει τι να κάνει, αποφασίζει στα καλά του καθουμένου να κάνει μια ανάρτηση μια στο τόσο - έτσι, για να έχουμε ρε αδερφέ!
Και συνεχίζω αυτή την ανούσια ανάρτηση, λέγοντας ότι έχω ξενερώσει απίστευτα με τον καιρό -.- Τι σκατόκαιρός είναι αυτός ρε φίλε; Ή ρίξε χιόνι μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα στους χαλεπούς αυτούς καιρούς που ζούμε ή βγάλε ήλιο να τελειώνουμε! Τι μας παιδεύεις, αφού ακόμη και αυτό το λίγο χιόνι (αν μπορείς να το πεις χιόνι δηλαδή) που βλέπουμε κάθε μία ώρα, δεν παίζει να το στρώσεις. Τζάμπα κρύο τρώμε. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά τρέχουμε όλη μέρα και στα σχολεία, στα φροντιστήρια κι ό,τι άλλο και τζάμπα τρώμε στη μάπα όλη αυτή τη βροχάρα (ναι, αυτό είναι! Βροχάρα!).
Ελεϊνή η κατάσταση όπως καταλαβαίνετε και τα νεύρα μου είναι τσατάλια. Για κανέναν συγκεκριμένο λόγο. Απλώς είναι τσατάλια. Απλώς και μόνο γιατί από παντού έρχονται απανωτά χτυπήματα που τα κάνουν (τα νεύρα μου λέμε) ακόμη πιο τσατάλια! Καταρχήν, τις τελευταίες 2 εβδομάδες μου την έδιναν απίστευτα οι καθηγητές. Τώρα θα με πείτε, και σε ποιον "δεν την δίνουν" αυτοί οι άνθρωποι; Αλλά εγώ ήμουν στην τσίτα για ένα συγκεκριμένο λόγο. Για τα διαγωνίσματα. Βεβαίως! Και νευρίαζα, γιατί κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, δεν μπορώ να διανοηθώ από πού κι ως πού ΠΡΕΠΕΙ όλοι οι καθηγητές να μας βάζουν να γράφουμε διαγωνίσματα τις τελευταίες μέρες πριν κλείσουμε για Χριστούγεννα! Είναι δυνατόν ρε άνθρωπε; Μας βάζεις διαγώνισμα 10 μέρες πριν τις διακοπές, όταν ο ένας νοερά βρίσκεται ήδη στο χωριό του να κάνει Πρωτοχρονιά με τους φίλους του ή όταν η άλλη σκέφτεται πότε θα πάει στο παγοδρόμιο με το μωρό-αζαπάκι-ζουζούνι-μπισκοτάκι-μπουρμπουτσουλούκι της; Δεν το χωράει νους αυτό το πράγμα! Και δεν μιλάμε τώρα για διαγωνίσματα του στυλ Θρησκευτικα, Γλώσσα, Κείμενα.. Αυτά παλεύονται κάπως. Αλλά όχι να γράφεις και κάθε μέρα μαθήματα όπως Ιστορία, Φυσική, Βιολογία, Αρχαία και Χημεία τέτοιες μέρες! Ήμαρτον!
Τουλάχιστον υπάρχει και το θέατρο<3 Και στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω ότι λατρεύω υπερβολικά πολύ το θέατρο και την υποκριτική και θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον επαγγελματικά μ' αυτό:D Και για να επανέρθω, όταν λέω ότι υπάρχει και το θέατρο, εννοώ την θεατρική ομάδα του σχολείου μου. Είχα φάει μια φρίκη μπορώ να πω, γιατί για σχεδόν ένα μήνα δεν είχαμε ούτε φωνή ούτε ακρόαση από την καθηγήτρια θεατρολογίας και είχα τρομάξει ότι δεν θα κάναμε τελικά παράσταση φέτος. Τελικά όμως την περασμένη Παρασκευή μας μάζεψε και δουλέψαμε λίγο -επιτέλους!- και είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι αύριο έχουμε ξανά συνάντηση! :D Τώρα θα μου πείτε "χεστήκαμε" και δίκιο θα έχετε δηλαδή, αλλά εγώ προειδοποίησα από την αρχή για την καμμένη μου ανάρτηση :P
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί γράφω ακόμη... Ξέρω ότι έχω γράψει ένα μάτσο ασυναρτησίες αλλά έχω βαρεθεί να μπαίνω στο blog μου και να βλέπω την σχετική ανάρτηση για τα Χριστούγεννα. Και οφείλω να πω βέβαια ότι έχει αλλάξει κατά πολύ ο τρόπος που βλέπω τα Χριστούγεννα πλέον, αλλά δεν παύει να με ενοχλεί το όλο σκηνικό που αντικρίζεις σε όποια γωνιά κι αν στρέψεις το βλέμμα σου ;p
Anyway, έξω συνεχίζει να κάνει παγωνιά χωρίς ίχνος χιονιού όμως! -.-Να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μισώ θανάσιμα τον χειμώνα! ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΡΕ! <3
Τέλος πάντων, το μόνο παρήγορο είναι ότι επιτέλους κλείνουν τα σχολεία! :D Και είναι πλέον γεγονός ότι αύριο είναι η τελευταία μέρα του 2011 που πηγαίνουμε σχολείο! :D
Θα ξεκινήσω λέγοντας ότι απ' ό,τι βλέπω όσο πάμε και αυξανόμαστε εδώ μέσα. Ήμασταν 2, γίναμε 3, γίναμε 4 και τελικά καταλήξαμε να είμαστε 5 άτομα σε αυτό το καημένο το blog :P Και με χαροποιεί πολύ αυτό. Γιατί όσο να πεις, είναι ωραίο να βλέπεις ότι έστω και 5 άτομα ενδιαφέρονται να διαβάσουν τις ανοησίες μιας τρελής, που εκεί που δεν έχει τι να κάνει, αποφασίζει στα καλά του καθουμένου να κάνει μια ανάρτηση μια στο τόσο - έτσι, για να έχουμε ρε αδερφέ!
Και συνεχίζω αυτή την ανούσια ανάρτηση, λέγοντας ότι έχω ξενερώσει απίστευτα με τον καιρό -.- Τι σκατόκαιρός είναι αυτός ρε φίλε; Ή ρίξε χιόνι μπας και δούμε καμιά άσπρη μέρα στους χαλεπούς αυτούς καιρούς που ζούμε ή βγάλε ήλιο να τελειώνουμε! Τι μας παιδεύεις, αφού ακόμη και αυτό το λίγο χιόνι (αν μπορείς να το πεις χιόνι δηλαδή) που βλέπουμε κάθε μία ώρα, δεν παίζει να το στρώσεις. Τζάμπα κρύο τρώμε. Κι όχι τίποτα άλλο, αλλά τρέχουμε όλη μέρα και στα σχολεία, στα φροντιστήρια κι ό,τι άλλο και τζάμπα τρώμε στη μάπα όλη αυτή τη βροχάρα (ναι, αυτό είναι! Βροχάρα!).
Ελεϊνή η κατάσταση όπως καταλαβαίνετε και τα νεύρα μου είναι τσατάλια. Για κανέναν συγκεκριμένο λόγο. Απλώς είναι τσατάλια. Απλώς και μόνο γιατί από παντού έρχονται απανωτά χτυπήματα που τα κάνουν (τα νεύρα μου λέμε) ακόμη πιο τσατάλια! Καταρχήν, τις τελευταίες 2 εβδομάδες μου την έδιναν απίστευτα οι καθηγητές. Τώρα θα με πείτε, και σε ποιον "δεν την δίνουν" αυτοί οι άνθρωποι; Αλλά εγώ ήμουν στην τσίτα για ένα συγκεκριμένο λόγο. Για τα διαγωνίσματα. Βεβαίως! Και νευρίαζα, γιατί κατά την ταπεινή μου πάντα άποψη, δεν μπορώ να διανοηθώ από πού κι ως πού ΠΡΕΠΕΙ όλοι οι καθηγητές να μας βάζουν να γράφουμε διαγωνίσματα τις τελευταίες μέρες πριν κλείσουμε για Χριστούγεννα! Είναι δυνατόν ρε άνθρωπε; Μας βάζεις διαγώνισμα 10 μέρες πριν τις διακοπές, όταν ο ένας νοερά βρίσκεται ήδη στο χωριό του να κάνει Πρωτοχρονιά με τους φίλους του ή όταν η άλλη σκέφτεται πότε θα πάει στο παγοδρόμιο με το μωρό-αζαπάκι-ζουζούνι-μπισκοτάκι-μπουρμπουτσουλούκι της; Δεν το χωράει νους αυτό το πράγμα! Και δεν μιλάμε τώρα για διαγωνίσματα του στυλ Θρησκευτικα, Γλώσσα, Κείμενα.. Αυτά παλεύονται κάπως. Αλλά όχι να γράφεις και κάθε μέρα μαθήματα όπως Ιστορία, Φυσική, Βιολογία, Αρχαία και Χημεία τέτοιες μέρες! Ήμαρτον!
Τουλάχιστον υπάρχει και το θέατρο<3 Και στο σημείο αυτό πρέπει να αναφέρω ότι λατρεύω υπερβολικά πολύ το θέατρο και την υποκριτική και θέλω να ασχοληθώ στο μέλλον επαγγελματικά μ' αυτό:D Και για να επανέρθω, όταν λέω ότι υπάρχει και το θέατρο, εννοώ την θεατρική ομάδα του σχολείου μου. Είχα φάει μια φρίκη μπορώ να πω, γιατί για σχεδόν ένα μήνα δεν είχαμε ούτε φωνή ούτε ακρόαση από την καθηγήτρια θεατρολογίας και είχα τρομάξει ότι δεν θα κάναμε τελικά παράσταση φέτος. Τελικά όμως την περασμένη Παρασκευή μας μάζεψε και δουλέψαμε λίγο -επιτέλους!- και είμαι στην πολύ ευχάριστη θέση να ανακοινώσω ότι αύριο έχουμε ξανά συνάντηση! :D Τώρα θα μου πείτε "χεστήκαμε" και δίκιο θα έχετε δηλαδή, αλλά εγώ προειδοποίησα από την αρχή για την καμμένη μου ανάρτηση :P
Πραγματικά δεν ξέρω γιατί γράφω ακόμη... Ξέρω ότι έχω γράψει ένα μάτσο ασυναρτησίες αλλά έχω βαρεθεί να μπαίνω στο blog μου και να βλέπω την σχετική ανάρτηση για τα Χριστούγεννα. Και οφείλω να πω βέβαια ότι έχει αλλάξει κατά πολύ ο τρόπος που βλέπω τα Χριστούγεννα πλέον, αλλά δεν παύει να με ενοχλεί το όλο σκηνικό που αντικρίζεις σε όποια γωνιά κι αν στρέψεις το βλέμμα σου ;p
Anyway, έξω συνεχίζει να κάνει παγωνιά χωρίς ίχνος χιονιού όμως! -.-Να, κάτι τέτοιες στιγμές είναι που μισώ θανάσιμα τον χειμώνα! ΑΓΑΠΑΜΕ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΡΕ! <3
Τέλος πάντων, το μόνο παρήγορο είναι ότι επιτέλους κλείνουν τα σχολεία! :D Και είναι πλέον γεγονός ότι αύριο είναι η τελευταία μέρα του 2011 που πηγαίνουμε σχολείο! :D
Υπομονή άλλη μία μέρα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου