Πέμπτη 17 Νοεμβρίου 2011

Christmas...

 Ρε φίλε, παίζει να είμαι ο μοναδικός άνθρωπος που το λέει, αλλά... ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΕΡΘΟΥΝ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ:/
 Και ναι πολλοί θα μου πουν ότι ειδικά εγώ, λόγω της γιορτής μου εκείνη τη μέρα, θα έχω ένα παραπάνω λόγο να τα περιμένω πώς και πώς.. Αλλά ρε σεις, δεν αντέχεται η ίδια μονοτονία κάθε χρόνο για 2 βδομάδες συνεχόμενα! :/ Γιατί τα Χριστούγεννα είναι στην ουσία 3 μέρες, αλλά το όλο νταβαντούρι κρατάει 2 βδομάδες! Και πώς να αντέξεις 15 μέρες σε ένα κλίμα αγάπης και γλυκόλογων και μελιών και γούτσου-γούτσου; -.^ Πώς να αντέξεις να βγαίνεις κάθε μέρα και να τους βλέπεις όλους να περπατάνε αγκαλίτσα με το μωρό τους (άχου μωρέ!) όταν εσένα δεν γυρνάει να σε κοιτάξει άνθρωπος; Πολύ απλά; Δεν αντέχεις!
 Και είναι τόσο σπαστικό ρε φίλε:/ Να μην θες να έρθει η πιο όμορφη γιορτή :') Τα λατρεύω τα Χριστούγεννα, αλλά δεν μπορώ να ξαναζήσω το ίδιο σκηνικό, δεν μπορώ να ξανανιώσω αυτή την αποπνικτική μοναξιά :/




Και μου 'χουν λείψει και τα μελομακάρονα ρε γαμώτο! <3
Και το στολισμένο δέντρο στο σαλόνι!
Και τα φωτάκια στο μπαλκόνι μας!
Και οι κουραμπιέδες!
Και οι σοκολατένιοι Άι-Βασίληδες!
Και όλα αυτά τα περίεργα αλλά αξιαγάπητα γλυκά και ζαχαρωτά που σε γεμίζουν θερμίδες!
Και το πελώριο χριστουγεννιάτικο δέντρο στη μέση της πλατείας της γειτονιάς μου!
Και τα κάλαντα!
Και οι 2 βδομάδες διακοπών!
Και οι στολισμένες βιτρίνες των μαγαζιών!
Και οι καθημερινές βόλτες με τους φίλους μέσα στο κρύο!
Και οι ζεστές σοκολάτες δίπλα στο φορτωμένο από λαμπάκια δέντρο!
Και οι αμέτρητες αναμνήσεις από τη χρονιά που τελειώνει, που έρχονται όλες μαζεμένες εκείνες τις τελευταίες μέρες πριν το καινούριο έτος κάνει την εμφάνισή του!










37 μέρες μέχρι τα Χριστούγεννα.

2 σχόλια:

  1. Αγαπη.... Μην εισαι ίμο κιντ...
    Η αγάπη δεν βρίσκεται μονο στους γκόμενους. Κοιτα γυρω σου και πες μου πόσοι γνωστοί σου Αγαπανε τους/τις γκομενους/ες τους... Ελαχιστοι σιγουρα.
    Λοιπον, μην εναπωθετεις την ευτυχια σου σε γκόμενους γιατι την αγαπη που σου δινουν οι φιλοι σου δεν θα τη βρεις σε κανεναν τέτοιο στα 15 σου. Όπως είπες τα Χμασ ειναι η γιορτη της αγαπης και των γουτσου γουτσου...
    Ομως αγαπη θα βρεις και αλλου και ειναι πολυ καλυτερης ποιοτητας. Και χαδακια επισης μπορεις να βρεις αλλου, οι αγκαλιες των φιλων σου ειναι παντα ανοιχτες για εσενα. Και νομιζω οτι μπορεις να επιβιωσεις και φιλια στο στομα, δεν θα παθεις και τιποτα. Επι 4 χρονια, οσα ενδιαφερομαι για σχεσεις, περναω αυτη τη μερα σινγκλ και την λατρυεω οσο καμια αλλη στις 365 ακομα και στις 366!

    Θα επιμεινω στο θεμα της αγαπης... όπως λες και στην εικονα, ζητας αληθινη αγαπη. Ξερω μερικους που θα σου την δωσουν και χωρις να τους κατσεις κοπελια, γιατι ειναι πιο ουσιαστικη αγαπη. Mακαρι να ηταν Χμας καθε μερα και τα ζευγαρακια να κυκλοφορουσαν παντου. Προσπαθησε να μη ζηλευεις, αλλα να χαιρεσαι για τη χαρα των γυρω σου. Και επισης, τελειωνοντας, επειδη υπαρχουν και αλλα απελπισμενα σαν εσενα που θελουν ντε και ζόρι ταίρη για να περασουν αυτη τη μερα, μπορει να να σου δωθουν πιο πολλες ευκαιριες να βρεις. Οπως εσυ αγανακτας ετσι κ αλλοι...

    Εγω φετος θα περασω τα καλυτερα Χμας της ζωης μου και αν θες να λεγεσαι κολλητη μου θα υποκυψεις και θα γελασεις μαζι μου, θα βρω τροπο να σε κανω να νιωσεις ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ με τους φιλους σου, με γκομενο, ή χωρις! .-
    Σι γιου λέιτερ, τουντέι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχα πραγματικά έχουμε καταντήσει όλοι γραφικοί! Πρώτα-πρώτα εγώ με την απελπισία και τις αγαμίες μου και μετά εσείς με τα γλυκόλογα και τα παρηγορητικά λόγια σας xD Και δεν λέω, χαίρομαι που έχω εσάς τουλάχιστον να με στηρίζετε και να μου λέτε πόσο ηλίθια είμαι που νιώθω έτσι αυτές τις μέρες. Αλλά απ' την άλλη, το 'χω βαρεθεί όλο αυτό. Έχω βαρεθεί εμένα και τη γκρίνια μου. Έχω βαρεθεί να με αντιμετωπίζουν σαν την τρελή που τους ζηλεύει όλους επειδή αυτή δεν έχει γκόμενο. Και δεν λέω ότι φταίνε οι άλλοι γι' αυτό, η μόνη υπεύθυνη εγώ είμαι. Γι' αυτό και τις τελευταίες μέρες έχω σκεφτεί κάποια πράγματα και τα έχω αποδεχτεί, και θα το προσέξετε κι εσείς φαντάζομαι ότι δεν θα είμαι πια όπως ήμουν. Τουλάχιστον δεν θα δείχνω ότι νοιώθω στην πραγματικότητα. Όπως έκανα πάντα δηλαδή κι απορώ γιατί τον τελευταίο χρόνο τα βγάζω όλα στη επιφάνεια και δεν κρατάω τίποτα για μένα. Καιρός να ξαναρχίσει λοιπόν το θέατρο... Και στην τελική, ηθοποιός δεν θέλω να γίνω; Ε, λοιπόν, λίγη πρόβα κάθε μέρα μόνο καλό θα μου προσφέρει.

    Τέσπα, τα είπαμε και χθες, τα λέμε κάθε μέρα, και θα τα λέμε αυτές τις μέρες ακόμα πιο συχνά:) Φιλούδια λοιπόν φίλε μου :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή