Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2011

Just thoughts...

 Και ναι, αποφάσισα μετά από έναν αιώνα να κάνω ανάρτηση! Μ' αρέσει που είχα φαγωθεί να κάνω blog, αφού στο τέλος που το έκανα δεν είχα τι να γράψω -.^ 'Η μάλλον έχω να γράψω πολλά, αλλά το θέμα είναι πώς θα τα γράψω... Είναι και το θέμα του χρόνου που δεν περισσεύει ούτε για να ξυθείς -.- Και να πεις ότι τρέχω όλη μέρα με τα φροντιστήρια και τα διαβάσματα; Ναι, πώς!; Άνετα τα κάνω όλα αυτά και κάνω μετά κι ό,τι άλλο γουστάρω! Αλλά είμαι βλέπεις και χαϊβάνι και αντί να κάνω κάτι επικοδομητικό, κάθομαι και λιώνω με τις ώρες στο fb! Λες και δεν μπορώ να ασχοληθώ με τίποτα καλύτερο! Αλλά τι να κάνεις, πορώσεις είναι αυτές...
 Τέλος πάντων, εκτός από τον χρόνο που δεν έχεις τι να κάνεις και στρέφεσαι σε ανούσια πράγματα (π.χ. το fb όπως προανέφερα), υπάρχουν και ώρες που έχεις τι να κάνεις αλλά βαριέσαι αφόρητα και μόνο στην ιδέα ότι πρέπει να τα κάνεις! Για παράδειγμα, οι ώρες του σχολείου -.^ Και δεν μιλάω βέβαια για όλες, αλλά για τις περισσότερες. Γιατί π.χ. εμένα μπορεί να μ' αρέσουν τα Αρχαία, η Χημεία και κάπως τα Μαθηματικά, αλλά πώς να παρακολουθήσεις στα Κείμενα, στην Ιστορία ή στη Βιολογία που είναι τελείως αχώνευτα, όσο αχώνευτος είναι και ο καθηγητής ή η καθηγήτρια που τα διδάσκει; Και γεννιέται τώρα η απορία... τι στο καλό να κάνεις μέσα σε 4 τοίχους που είσαι αναγκασμένος να κάθεσαι και να ακούς έναν άσχετο από παιδαγωγικές γνώσεις, να προσπαθεί να σου μάθει ντεμέκ αυτά που ξέρει; Βέβαια, πάντα υπάρχει και η γνωστή λύση "ακουστικά στ' αυτιά και 45 λεπτά ασταμάτητης μουσικής". Αλλά κι αυτό ακόμη, από ένα σημείο και μετά φαντάζει βαρετό. Κι έτσι μπαίνεις ασυναίσθητα, θέλοντας και μη, σε μια διαδικασία σκέψεων, ασταμάτητων σκέψεων, που  μπερδεύονται μέσα στο ξεροκέφαλο που κουβαλάμε (παραδέξου το, κι εσύ ένα τέτοιο κουβαλάς!), για να καταλήξουν ακόμη πιο μπερδεμένες από πριν... Μέσα, όμως, από όλη αυτή τη διαδικασία, συνειδητοποιείς πολλά πράγματα για τον εαυτό σου, πολλά από τα οποία ίσως δεν ήξερες και ίσως να μη μάθαινες ποτέ.
 Όπως έγινε τις προάλλες με εμένα... Ήταν που λέτε μια βαρετή, κουραστική ώρα (Ιστορία πρέπει να είχαμε) που σκυλοβαριόμουν και μόνο να σκεφτώ ότι πρέπει να παρακολουθήσω την παράδοση. Κι έτσι, εντελώς ασυναίσθητα άρχισα να σκέφτομαι τη ζωή μου... Και δεν εννοώ τι έχω καταφέρει να κάνω από την ώρα που πρωτο 'ρθα στον μάταιο τούτο κόσμο μέχρι σήμερα, αλλά τι κάνω τα τελευταία χρόνια στον ελεύθερο χρόνο μου (εκτός από το λιώσιμο στο fb). Και το μόνο που βρήκα να απαντήσω στον εαυτό μου ήταν μία και μόνο λέξη: ΤΙΠΟΤΑ. Και το εννοώ, τίποτα. Το πολύ-πολύ, να κάτσω με το laptop στο σαλόνι και εκεί που κουτσομπολεύω ποιος τα 'φτιαξε με ποιον και γιατί μάλωσαν η περσινή διπλανή μου με τη φίλη του κολλητού του ξάδερφου του αγοριού της, να ρίχνω πού και πού από καμιά κλεφτή ματιά στην τηλεόραση... Άλλη αποχαύνωση κι αυτή! Σοβαρές ασχολίες έχω κάθε μέρα! -.- Και για να επανέρθω στο θέμα, εκεί που καθόμουν στο θρανίο και έκανα όλες αυτές τις συγκλονιστικές αποκαλύψεις για τον εαυτό μου, άρχισα να σκέφτομαι με τι θα μπορούσα να γεμίσω τον χρόνο μου έτσι ώστε να ξεφύγω κι από το διάολο που λέγεται fb! -.- Και κάτι λίγο η συναισθηματική φόρτιση της στιγμής, κάτι λίγο η Super Katerina που διάβασα την προηγουμένη και το special θέμα της για το τι να κάνεις στον ελεύθερο χρόνο σου (ναι, εκεί φτάσαμε, να διαβάζουμε σαχλαμάρες για να γλιτώσουμε απ' την ρουτίνα!), κάτι λίγο και οι ενθουσιασμοί όσων "φιλενάδων" μου είδαν το τελευταίο σχέδιο που είχα κάνει στα νύχια μου και οι διαχυτικές αντιδράσεις τους για την επιδεξιότητά μου στο τομέα, άρχισα να σκέφτομαι μήπως τελικά αυτό ήταν για μένα... Έστω, για τον ελεύθερο χρόνο μου. Γιατί φυσικά δεν σκοπεύω να φάω τα καλύτερα χρόνια μου άσκοπα για να καταλήξω να ζω με πενταροδεκάρες σαν "αισθητικός"! Εφόσον όμως όλοι όσοι έβλεπαν τα νύχια μου (εκτός από τον Σ. -.- ) εξέφραζαν τα θερμά τους συγχαρητήρια και εφόσον είμαστε εν μέσω οικονομικής κρίσης και δύσκολα τα βγάζουμε πέρα, άρχισε να ωριμάζει μέσα μου η ιδέα αυτής της προοπτικής... Να ασχολούμαι δηλαδή "επαγγελματικά" με τα νύχια (εντελώς ευκαιριακά, το ξανατονίζω), κάνοντας τα νύχια σε γνωστές και φίλες. Και το αποτέλεσμα; Και αποφυγή ατελείωτων ωρών μπροστά στο laptop, και κάποιο μικρό εισόδημα στον κουμπαρά μου σαν απολαβή για τον κόπο μου! Είναι και αυτό το κόλλημα που αποκτάμε όλη στην εφηβεία σχετικά με τα λεφτά.. που θέλουμε επιτέλους να βγάλουμε μερικά ΔΙΚΑ ΜΑΣ λεφτά, με αποκλειστικά και μόνο ΔΙΚΟ ΜΑΣ κόπο... Και ειδικά εγώ, αυτό το κόλλημα το εμφάνισα από το δημοτικό ακόμη! Οπότε, τι καλύτερο; :D
 Από τον καιρό όμως που έκανα όλες αυτές τις σκέψεις, πέρασαν μέρες. Και ήρθαν κι άλλες ατελείωτες ώρες μαθήματος που αδυνατούσα να παρακολουθήσω.. Όπως η σημερινή τελευταία ώρα των Κειμένων! Άντε τώρα να κάτσεις 6η ώρα, τελευταία μέρα της βδομάδας και μέσα σε όλο τον πανικό που επικρατεί στην τάξη κάθε φορά που έχουμε Κείμενα,  να μάθεις για τον Ερωτόκριτο και την Αρετούσα... Πού μυαλό! Κάθισα λοιπόν πάλι και βυθίστηκα στις σκέψεις μου (πώς τα λέω έτσι η ρουφιάνα!). Και τελειοποίησα τη λίστα με τα πράγματα που επιβάλλεται να κάνω άμεσα. Και ποια είναι αυτά;
Πρέπει:
1) να μαζέψω λεφτά για να πάρω την κολόνια που στάμπαρα εδώ και έναν μήνα στα Hondos (και μόνο στο άκουσμα της τιμής η μάνα μου φρίκαρε!)
2) να μαζέψω λεφτά να πάρω ρούχα και παπούτσια (εξαιτίας του απαράδεκτου γούστου μου τα τελευταία χρόνια, δεν έχω να φορέσω τίποτα σήμερα!)
3) να μαζέψω λεφτά να πάρω δώρο στον αδερφό μου (έχει γενέθλια σήμερα το παιδί!)
4) να μαζέψω γενικά λεφτά!
5) να παραδώσω επιτέλους την Έκθεση και όλα τα σχετικά στην καθηγήτρια της Γλώσσας στο σχολείο (2 βδομάδες την περιμένει!)
6) να πάρω την άλλη έκθεση που πρέπει να γράψω από το φροντιστήριο και να την γράψω σε λιγότερο από μία βδομάδα!
7) να αλλάξω τον τρόπο που αντιμετωπίζω ορισμένα πράγματα (άιντε γιατί παρατράβηξε αυτή η ιστορία με τις ορμόνες μου, την εφηβεία και όλα τα συναφή!)
8) να πάω να κουρέψω (ξανά!) την ψαλίδα μου -.^
9) να αρχίσω να αγνοώ τους αδιάφορους και απαράδεκτους καθηγητές και να προσπαθώ να παρακολουθώ το μάθημά τους (καλές οι σκέψεις και οι συλλογισμοί αλλά πρέπει να βγάλουμε και κανένα βαθμό!)
10) να βρω τρόπο να τα μπαλώσω την Τρίτη που θα πάει η μάνα μου να ρωτήσει στο σχολείο πώς τα πάω (δεν μπορούσαν να περιμένουν λίγο ακόμη για την ενημέρωση γονέων; -.-)
 Και μέσα σε όλη αυτή την αναμπουμπούλα, επικρατεί μέσα στην κούτρα μου και η βασικότερη για μένα απορία απ' όλες:
 Αύριο τελικά έχουμε θέατρο;



3 σχόλια:

  1. !!!!!!!
    Speechless!
    Λες οτι εγω γραφω ωραιά; Λες οτι εγω έχω ταλέντο; ΔΕΝ ΞΕΡΕΙΣ ΤΙ ΛΕΣ!
    Εχεις υπέροχο ύφος! Ειναι απαλλαγμένο απο τον διδακτισμο των δικων μου γραπτων απο τις συμβουλες - διαταγες και γενικα ειναι πιο ανάλαφρο, πιο ευκολοχόνευτο και πολύ πολύ πολύ όμορφο!

    Σε καταλαβαίνω... Και εγώ έτσι είμαι σε μερικές ώρες :/ Βεβαια εγω εχω και μια ταση να παρακολουθω το μαθημα... Τεσ πα. Μακαρι ν μπορουσα να σκεφτω ετσι καθαρα στο σχολειο.

    Απο πού να πρωτοσχολιάσω;
    Δεν θα τα πω όλα... Ας πω όμως για τα νύχια. Βασικα είμαι γαιδούρι. Την προήγουμενη κιολας μερα τα έχεις σκεφτει και τα εχεις αναρτισει όλα αυτα και το επομενο βραδυ ο πιο ηλιθιος κολλητος του κοσμου σου λεει οτι τα νυχια σου δεν του αρεσουν. Κριμας. Μπορεις να με διαολοστείλεις ελεύθερα. Βεβαια...δεν ηταν κ ασχημα. Αλλα δν ηταν (για μενα) τα ΠΩ ΠΩ ΤΙ ΓΑΜΑΤΑ ΝΥΧΙΑ!

    Οσο για το κολλημα με τα λεφτα. Ναι, κ εγω το ειχα απο μικρος... Θυμασαι το περιπτεροαναμνηστικομπιχλιμπιδοπωλειο που θελαμε να ανοιξουμε στον Α. Μαμα? Και τρ θελω να ανοιξω καφε μ τν Σ... Τι να πει κανεις...

    Τουλαχιστον καταλαβα γιατι εγινες ετσι το απογευμα... Ησουν φορτισμενη απ τις προηγουμενες μερες... δικαιολογήσαι.

    Α, γαματη απορια.... Τα σπας κοπελα μου!

    Αυτα προς το παρον, παω στην γιαγια μου, αλλιως θα ελεγα κ αλλα.
    Παω να τν κανω νιντζα... Φιλάκια. ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχχα τι λες; xD Μακάρι να είχαν και οι φιλόλογοι μου την ίδια άποψη :p

    Ρε κι εγώ παρακολουθώ, αλλά μόνο στα μαθήματα που μ' αρέσουν ;pp Βέβαια, μέχρι την άλλη Τρίτη πρέπει να είμαι παρούσα σε όλα γιατί θα πάει η μάνα μου να ρωτήσει πώς τα πάω -.-

    Και μην ανησυχείς, ξέρω ότι δεν είναι του γούστου σου τα νύχια μου. :p Μόνο όταν ζωγραφίσω νεκροκεφαλές ή περίεργους σταυρούς ή καμιά πεντάλφα θα αποσπάσω κανέναν καλό λόγο απ' το στόμα σου xD

    Το περιπτεροαναμνηστικομπιχλιμπιδοπωλειο μας :') Τι αναμνήσεις! <3

    Ρε ξέρεις ότι το θέατρο είναι έρωτας για μένα και τα 'χω πάρει άγρια γιατί δεν έχουμε συναντηθεί για πρόβα εδώ και 3-4 βδομάδες -.-

    Ούτε η γιαγιά σου δεν μπορεί να ξεφύγει από τα νύχια σας; Τς τς τς, αδίστακτοι!

    Φιλούδια :*

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγω παρακολουθω γεμνικα... Μονο φυσικη γεν δεν παρακολουθουσα και τωρα τρεχω κ δν φτανω...

    Ετσι οπως τα λες θα νομιζει ο κοσμος (ποιος κοσμος δλδ, τρεις και ο κουκος ειναι εδω μεσα...) οτι ειμαι ίμο ή γκόθικ.... Λανθανεις.
    Βεβαια αν κανεις πενταλφα στα νυχια σου θα τα λατρεψω αλλα δεν ειναι ΜΟΝΟ αυτο! Και η σημαια τησ Αγγλιας δν μ ειχε αρεσει παρα πλ στν Μ? Βασικα...ξερεις τα γουστα μου (οχι μονο τα γκοθικ, γενικα) οποτε μπορεις να καταλαβεις τι θα μ αρεσει :Ρ

    Memories.... :')

    Η γιαγια το χει στο αιμα της... Απο αυτην ειμαι ετσι...:Ρ

    Τσαο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή